Vrouw-zijn. Wat betekent dat voor jou? Heb je daar eigenlijk ooit goed bij stil gestaan? Welke kwaliteiten draag jij bewust of onbewust in je mee die jou maken tot een vrouw? Of ben je juist een vrouw met veel mannelijke kwaliteiten? En hoe zet je die dan in als vrouw? Hoe is het om vrouw te zijn in deze tijden waarin we enerzijds de fantastische vrouwelijke kwaliteiten als zachtheid, compassie, spaceholders, verzorgers en oog voor schoonheid willen combineren met mannelijke kwaliteiten als assertiviteit, doelgerichtheid en stevigheid.
We willen succesvol zijn, onszelf nuttig maken, verschil maken, maar als we doorslaan in onze ambities verliezen we de connectie met die prachtige zachte kanten van het vrouw-zijn. Tegelijkertijd, als we meer blijven hangen in het passieve, afwachtende en introverte bestaat de kans dat we onszelf nutteloos voelen en het idee hebben geen verschil te maken. En als we dan toch die goede studie of opleiding achter de rug hebben, dan moeten we toch op zijn minst een beetje het gevoel hebben dat we daar ook echt iets mee doen. Dappere vrouwen hebben aan onze kant van de wereld een weg voor ons gebaand tot stemrecht, recht van spreken, toegang tot educatie en die zullen we bewandelen ook!
Deze materie interesseert me mateloos, want wij zijn een van de eerste generaties vrouwen die in feite alle mogelijkheden hebben, en die volop willen benutten. Die echt ambitieus durven te zijn. Maar soms slaan we erin door en dan worstelen we met de vraag hoe we dit dan blijven combineren met onze vrouwelijke kant. We willen alles: een goede moeder zijn, zinvol werk hebben, diepgaande vriendschappen, een bloeiende relatie. Ambitieus zijn betekent voor mij dus niet zozeer het streven naar een top-carrière, maar wel het gevoel hebben alles uit het leven te willen halen. En dat is nogal een ambitie. Live life to the fullest. Ga er maar aan staan. Mijn persoonlijke motto is altijd geweest: don’t dream your life away, live your dreams, dat legt de lat ook niet bepaald laag. Maar als je zo wilt leven, dan heb je ook wel een dosis mannelijke kwaliteiten in je nodig.
Ik denk aan mijn eigen oma. Zij had geen carrière-pad uitgestippeld, geen belangrijke baan vervuld, geen interessante studie gevolgd. Zij was de ultieme space-holder in de familie. En daarmee maakte ze juist verschil. Voor mij een groot voorbeeld van iemand die zo tevreden was met wat ze had, en moeiteloos met haar prachtige, krachtige vrouwelijke kracht iedereen van liefde voorzag, zonder daarin ooit teveel te zijn. Zij was precies genoeg. Altijd, voor iedereen. Vrij van oordeel, stralend en wijs. 100% vrouw.
Maar toch, een leven zonder werk en puur het zorgen voor je gezin, daar zou ik dan weer niet genoeg voldoening uit halen. Mijn mannelijke kwaliteiten zorgen ervoor dat ik wil manifesteren, wil creëren en verschil wil maken. Maar hoe verenig ik die met mijn vrouwelijke kanten, die eigenlijk ook gewoon willen genieten, dingen doen zonder nut, meer tijd wil doorbrengen met mijn kinderen, af en toe mijn hoofd wil laten rusten en kan zeggen: ‘ik weet het ook even niet’…?
Voor mij heeft onze verhuizing dit jaar met het gezin naar Portugal daar een grote rol in gespeeld. Dit was zeker geen vlucht, ik had een geweldig leven in Amsterdam, maar ook een lang gekoesterde droom een tijdje met mijn gezin in het buitenland te wonen. Om mezelf letterlijk tijd en ruimte te geven voor die vrouwelijke kant, omdat ik voelde dat ik in Nederland toch vrij snel kon doorschieten in het mannelijke. Altijd maar bezig, altijd aan, altijd voor iedereen beschikbaar en continu in die hoge doe-energie in de stad. En het mooie is: het werkt. Ik wandel hier nutteloze wandelingen, ik heb vanmiddag bananenbrood, granola én kaascrackers gebakken met mijn jongste, ik maak tijd voor yoga, laat eindelijk die knopen in mijn rug ontwarren en ga zondag naar een speciale vrouwen-ceremonie om onze vrouwelijkheid te vieren en contact te maken met onze vrouwen-lijn in de familie.
Ik zeg niet dat je moet emigreren naar Portugal, maar soms is het wel nodig om echt tijd en ruimte te creëren voor het (her)vinden van je vrouwelijke kwaliteiten. Dat kan ook een ruimte in je huis zijn, een heilige ruimte die echt voor jou is. Of een dag in de week die je volledig aan jezelf en je eigen vrouwelijkheid besteed. Een buddy-vriendin zoeken waarmee je wekelijks belt om de ‘female connection’ te voeden en elkaar te blijven bevragen op het gebied van onze vrouwelijkheid. Om maar iets te noemen. Waar het mij om gaat is dat je weer de connectie met je vrouw-zijn maakt. En vaak is dat eigenlijk niets anders dan het schild om je hart te laten zakken. Jezelf te ontwapenen, lang en diep in en uit te ademen, je kwetsbaarheid te durven voelen en te tonen. I’m so glad that I am a woman. Ik gun dat alle vrouwen en laten we elkaar daarin steunen en helpen, want deze wereld heeft al lang genoeg op overheersend mannelijke energie gedraaid.
